بیانیه جلالتماب سید حسین عالمی بلخی، وزیر مهاجرین و عودت کنندگان در اجلاس غیر رسمی کمیته رهبری چهار جانبه
جلالتماب وزیر صاحب فضلی، وزیر محترم کشور جمهوری اسلامی ایران،
جلالتماب وزیر صاحب آفریدی، وزیرمحترم سفران جمهوری اسلامی پاکستان،
آقای اندریکا رتواتی، مدیر منطقه ای دفتر UNHCR برای آسیا و اقیانوسیه،
خانم ها و آقایان
بعد از ظهر تان بخیر!
در نخست ابراز قدردانی دارم از مدیر منطقه ای دفتر UNHCR برای آسیا و اقیانوسیه آقای اندریکا رتواتی برای تشکیل جلسه غیر رسمی امروز کمیته رهبری چهارجانبه و به دوستان ما از دولتهای جمهوری اسلامی پاکستان و جمهوری اسلامی ایران، برای ادامه میزبانی میلیون ها پناهنده افغان برای تقریبا چهار دهه با وجود چالش های اساسی شان. اجازه دهید به شما اطمینان دهم که افغانستان قاطعانه متعهد به بازگشت داوطلبانه و استقرار مجدد پایدار افغانها به کشور شان است. تصمیم دولت جمهوری اسلامی افغانستان برای پایان دادن به بیجاشدگی طولانی مدت شهروندانش، قاطع و تزلزل ناپذیر است و این مسئله بشردوستانه یکی از بالاترین اولویت های ملی ما را تشکیل میدهد.
به همین منظور، دولت افغانستان همراه با شرکای بین المللی خود از جمله UNHCR ، طیف وسیعی از برنامه های راه حل گرا را در جوامع که بیشترین عودت کنندگان و بیجاشدگان داخلی اند، تطبیق کرده اند. در مطابقت با استراتژی راه حل برای پناهندگان افغان 15 ساحه دارای اولویت بازگشت و استقرار مجدد که تعداد بیشتری از عودت کنندگان را جذب و درین ساحات منشور شهروندی و سایر برنامه های اولویت ملی ما نیز پروژه هایی را ارائه می دهند، شناسایی و عرضه خدمات را اولویت بندی کرده ایم. تلاش مشترک با UNHCR برای شناسایی حداقل 5 ساحه دیگر با تعداد بیشتری عودت کنندگان برای سال 2020 جهت شناسایی و الویت بندی جریان دارد و نیاز است تا از شرکای خود در جامعه بین المللی بخواهیم تا از این ابتکار مهم حمایت کنند ، از جمله از طریق انتقال کمک های لازم برای توسعه به این مناطق.
ابتکارات مهمی برای حصول اطمینان از سهیم نمودن بیجاشدگان وعودت کنندگان در برنامه های اولویت ملی ما صورت گرفته است. از آن جمله؛ اختصاص زمین به عودت کنندگان وبیجاشدگان، سرمایه گذاری در ولایاتی با میزان بلند بیجاشدگان و عودت کنندگان، حصول اطمینان از بازگشت و ادغام مجدد پایدار وپرداختن به علل بیجاشدگی و بحران های بشری می باشد.
دولت افغانستان نخستین مجمع جهانی پناهندگان را که بتاریخ 17 و 18 دسامبر 2019 قرار است در ژنیو برگزار گردد به عنوان فرصتی برای بسیج سرمایه سیاسی مورد نیاز و منابع مالی مورد نیاز، برای اطمینان از اجرای کامل استراتژی راه حل برای پناهندگان افغان که متعلق به همه ما است، می بیند. همانطور که به خوبی می دانید، مجمع جهانی پناهندگان فرصت بی نظیر برای رهبران جهان فراهم می آورد تا گردهم آیند و اقدامات جسورانه و جدیدی را برای پیشبرد چهار هدف پیمان جهانی در مورد پناهندگان اعلام کنند که این دقیقاً همان اهداف ایست که هفت سال قبل در استراتژی راه حل های تنظیم شده است.
این بدان معنی نیست که ما در اجرای SSAR موفق نبوده ایم. برعکس، این استراتژی باعث تشریک مسئولیت در منطقه شده و در راستای اهداف اصلی کاهش فشار بر میزبانی جوامع میزبان و ایجاد شرایط برای بازگشت داوطلبانه و ادغام مجدد پایدار در افغانستان تلاش کرده است.
از زمان تصویب SSAR در سال 2012 و طی 17 سال گذشته ، جامعه بین المللی و شرکا سهم بسزایی در تسهیل بازگشت میلیون ها پناهنده و مهاجر افغان و افزایش ظرفیت جذب آنها در استقرار مجدد پایدار کمک کرده است. هدف جمعی ما بنابراین، باید در جهت جلب حمایت از جامعه بین المللی تا زمانی که مشکلات افغان های بیجاشده حل ناشده است، به طور مشترک باشد.
یک از راه ها برای دستیابی به این تلاشها، پشتیبانی مشترک از پیشنهاد یک سکوی پشتیبانی/حمایوی SSAR تحت چتر پیمان جهانی پناهندگان است. بیایید از فرصتی که GCR برای تکمیل و تقویت SSAR فراهم می کند، استفاده کنیم که SSAR همچنان بعنوان یک چارچوب اصلی دستیابی به راه حل ها در زمینه وضعیت پناهندگان افغان است.
مهم است فراموش نکنیم که هنوز هم حدود 2.3 میلیون افغان در ایران و پاکستان به عنوان پناهنده زندگی می کنند و احتمالاً تعداد بیشتر از این رقم به عنوان مهاجر درین دو کشور زندگی کنند. برای ایجاد شرایطی که زمینه بازگشت و ادغام پایدار آنها فراهم شود، نیاز برای دوچند ساختن تلاش های جمعی خود جهت یافتن راه حل برای پناهندگان افغان وتشریک عادلانه مسئولیت ها با کشورهایی که سخاوتمندانه از آنها میزبانی می کنند، به عمل آید.
با این حال ، ناگفته پیداست که بازگشت داوطلبانه تقریبا 20 درصد از جمعیت افغانستان طی 17 سال گذشته منابع طبیعی کشور را تحت فشار قرار داده و توسعه اقتصادی را سخت تر کرده و منجر به شهرنشینی سریع تر شده است. ما باید فرصتها را مورد بررسی قرار دهیم و بزرگتر نگاه کنیم و سایر بازیگران از جمله بخش خصوصی و شرکای توسعه را در اولویت قرار دهیم تا در چارچوب SSAR پشتیبانی تخصصی ارائه دهند. ما همه باید بر تقویت تعامل با این شرکا در جهت ارتقاء سرمایه گذاری و ایجاد شغل در هر سه کشور - نه تنها برای پناهندگان بلکه برای جوامع میزبان آنها - تمرکز کنیم.
بیاید مشترکاً و با جدیت از جامعه بین الملل بخواهیم تا حمایت و پشتیبانی خود را حفظ و در ارایه مساعدت تقویت شده بیشتر که در بیشتر از 7 سال گذشته تأثیر مثبت داشته است، یاری مان کنند.
در پایان ، می خواهم مجدداً با جستجوی روشهای نوآورانه برای جلب حمایت از جامعه بین المللی برای بهبود وضعیت پناهندگان افغان در پاکستان و ایران، تسهیل استقرار مجدد پایدار شان زمانیکه به افغانستان عودت می کنند، تقاضا نمایم. اطمینان دارم که این همکاری خوب ادامه خواهد یافت، و این که سه دولت و UNHCR مشترکآ کار خواهد نمود تا نیازهای آسیب پذیرترین افغان ها را برطرف کنیم.
تشکر.
